„Jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy poginiecie”.
Nie mamy się zastanawiać tu nad tym, co w pokucie jest przykre i ostre, ale nad jej całą strona dodatnią.
Pokuta jest zbawienną, choćby nawet dla dusz najbardziej grzesznych,
– pokuta, ten anioł miłosierny u wrót raju, wpuszcza tam tych nawet których nikt nie wpuszcza,
– pokuta wprawdzie łzy wyciska, ale gdzie tylko one padną, zamieniają się w perły radości;
– pokuta, tak jest potrzebna tobie i milionom braci twych i sióstr na ziemi, iż gdybyśmy jej nie czynili lub nie mieli, większa część nas zginęłaby bezpowrotnie;
– pokuta, to poprzedniczka Boga, za nią kroczy miłosierdzie i brzmią zbawcze słowa:
„Większa radość nad jednym nawróconym grzesznikiem, niż nad 99 sprawiedliwymi.”
Ks. Alfred Hoppe, „Rozmyślania dla Zakonnic”, Częstochowa 1929
