Adresy Domów Zakonnych Sióstr Norbertanek

Historia spisana przez różne Wspólnoty Zakonne Sióstr Norbertanek

SŁOWO WSTĘPNE

W dniu swojej tragicznej śmierci brat Roger Schutz zaczął dyktować zdanie, którego jednak nigdy nie zdołał ukończyć: „O ile nasza wspólnota w rodzinie ludzkiej tworzy możliwości, aby poszerzało się… (otwarło się na świat)…”

Co miał na myśli, mówiąc te słowa? Niewątpliwie chodziło mu o przyszłość. Miał na myśli sposób, w jaki wspólnota powinna podejmować wysiłki ku temu, by sprostać nowym zadaniom i działaniom. Podejmować wysiłki, co oznacza otwierać serce na znaki, a w szczególności na potrzeby (dzisiejszych) czasów. Oto misja i modlitewne zawołanie: „Przebudźcie się! Wyjdźcie Naprzeciw i Ufajcie!”

Jako że różne Wspólnoty Sióstr same przedstawiają się w niniejszej książeczce, czytelniczka powinna już od samego początku tak ukierunkować swe spojrzenie, aby dostrzec różnorodne formy zaangażowania Sióstr w ideały świętego Augustyna i świętego Norberta. Zakon Premonstratensów, Premonstratek zwany również Norbertanami i Norbertankami, założony przez św. Norberta w Prémontré w północnej Francji w 1121 roku, już od pierwszych dni swego istnienia (od samego początku) trwał w niezwykle ścisłej więzi z naszym założycielem Ojcem Norbertem i dotyczyło to zarówno męskiej, jak i żeńskiej gałęzi zakonu. Jednak wraz z upływem czasu z równoległych klasztorów sióstr i braci zakonnych, tak typowych dla pierwszych czasów zakonu, wyłoniły się samodzielne i autonomiczne Wspólnoty Sióstr. Tradycyjne formy przetrwały niezmącone przez wieki w Holandii, Hiszpanii i Polsce. W innych miejscach takich, jak Republika Czeska i Słowacka, Węgry czy też ostatnio Kalifornia, rozwinęły się nowe formy wspólnotowe .

Powinniśmy zatem poszerzyć (otworzyć się) nasze horyzonty (a może nasz sposób widzenia?), abyśmy dostrzegli ogólnoświatowy zasięg Zakonu Sióstr od Ameryki, poprzez Europę i Europę Wschodnią.

Św. Norbert – fresk w dawnym opactwie Cystersów S. Severo w Orvieto, XIV w.

Powinniśmy poszerzyć nasze spojrzenie, abyśmy mogli dostrzec różne podejścia duchowe, począwszy od nastawienia bardziej kontemplacyjnego, aż po aktywniejsze i bardziej ukierunkowane na dobroczynność. Tradycja Kanoniczek Regularnych zawsze obejmowała (stawiała w centrum?) duszpasterskie nastawienie względem bliźnich, co oznaczało zarówno fakt, iż ludzie przychodzili do Wspólnot i znajdowali tam opiekę, jak również to, że Wspólnota bądź Siostry w aktywny sposób wychodzili do ludzi, odnajdując się na najprzeróżniejszych obszarach działania, tak w pracy duszpasterskiej, jak i dobroczynnej.

Podczas Kapituły Generalnej Zakonu Premonstratensów, która odbędzie się w Freisingu w dniach od 23 lipca do 5 sierpnia 2006 roku jeden dzień zostanie poświęcony wyłącznie Siostrom, dzięki czemu będą one mogły poszerzyć spojrzenie (horyzonty) braci, aby mogli oni uświadomić sobie różnorodność, bogactwo duchowe oraz szczegółowe zadania (rozkład zajęć) Sióstr. Tak więc Siostry będą wykazywać pomiędzy sobą większą solidarność, zaczną w pełniejszy sposób ze sobą współpracować oraz budować coś na kształt „konfederacji”. Proces ten pogłębił się i umocnił jeszcze bardziej po pierwszym spotkaniu Wspólnot Sióstr Norbertanek, które miało miejsce w Krakowie w 2004 roku i powinien być kontynuowany z całego serca (w dosłownie desperacki, waleczny i nieustraszony sposób) w przyszłości.

Życzę zatem Siostrom tej zdolności otwarcia się (rozszerzania) oraz pogłębionego życia konsekrowanego (poświęconego) Bogu, otwarcia się (rozszerzenia) na ludzi i pogłębionego życia w odniesieniu do Boga.

Czytelniczki zaś niniejszej książeczki powinny poświęcić szczególną uwagę następującym słowom: „Biegnę drogą Twoich przykazań, bo czynisz moje serce szerokim.” ( Ps 119:32)

Rzym, Wielki Piątek 2006 roku

Ojciec Thomas Handgrätinger

Opat Generalny