W dniach 20 – 27 lipca w Windberg w Niemczech odbyło się spotkanie Rodziny Norbertańskiej. Tematem sympozjum była Tożsamość i Charyzmat Sióstr Norbertanek. (” Norbertine Sisters:Identity and Charism”). Siostry przedstawiły postać Sługi Bożej S. Emilii, jej życie, które było pełną realizacją charyzmatu norbertańskiego.
Drodzy, Czcigodni Bracia i Siostry
Dziękuję za zaproszenie, za zaufanie.
Spotkajmy się z naszą Współsiostrą, z Emilią Podoską.
Emilia, Aurelia Podoska urodziła się w Grajowie koło Wieliczki 7 września 1845 roku, jako jedenaste spośród piętnaściorga dzieci – Jakuba Józefa Podoskiego i Marii z Kołodziejskich. Rodzina szlachecka herbu Junosza – bogata głęboką wiarą katolicką, bogata miłością Boga, bliźniego, ojczyzny, bogata dziećmi. Emilia spędziła dzieciństwo pod troskliwą i czujną opieką matki. Nauczanie początkowe miała pod kierunkiem nauczycieli domowych.
Mając lat 10 była wraz z siostrami Apolonią i Marią uczennicą Szkoły Klasztornej Panien Klarysek w Starym Sączu.
Emilia za wzorowe zachowanie i postępy w nauce została wraz z siostrami wpisana do
„Księgi wyróżnień”.
Po skończonej szkole trzy siostry Podoskie wróciły do domu rodzinnego w Ptaszkowej.
W tym czasie uczyły dzieci wiejskie. Życzliwym słowem i czynem niosły pomoc i opiekę starcom i chorym w chatach wiejskich. Emilię nazywano „ panią wyjątkowej dobroci”.
Z matką szyły i haftowały szaty liturgiczne.
Życie Podoskich, życie Emilii przypadło na okres niewoli, rozbiorów Polski. Wielkie było pragnienie wolności, niepodległości Polski. Ojciec Emilii Jakub Józef brał udział w powstaniu listopadowym w 1830 r. Stracił oko! Niepodległości Polski nie wywalczono. Rodzina Podoskich sprzedała swój dwór w Grajowie na utrzymanie powstania. Przeniosła się do swojej własności w Ptaszkowej. Mając 15 dzieci miała powód, aby Grajów zatrzymać dla nich. To wielki znak miłości Ojczyzny, powiedział w homilii Ks. Bp Albin Małysiak.
Powstanie styczniowe w 1863 roku zaangażowało w swoje szeregi braci Podoskich, z których Hilary i Józef odnieśli poważne rany. Józef stracił nogę. Emilia z matką i siostrami oddała swoje klejnoty na cele powstania. Znowu Ojczyzna nie uzyskała niepodległości. Podoskie ubierały się na czarno za znak bólu i żałoby.
W roku 1870 Emilia wstąpiła do Norbertanek na Zwierzyńcu Krakowskim.
W szkole klasztornej Norbertanek odbywała praktykę nauczycielską.
Śluby zakonne – czystości, ubóstwa, posłuszeństwa i stałości miejsca ( statilitas loci) złożyła 12 maja 1878 roku na ręce Ksieni, Norberty Kossakowskiej.
W trzy lata później zdała państwowy egzamin nauczycielski. Przez 5 lat kierowała szkołą klasztorną. O wzorowej pracy nauczycielskiej i wychowawczej świadczą protokoły powizytacyjne w szkole klasztornej norbertanek.
S. Emilia była mistrzynią nowicjatu od r. 1886 aż do śmierci w 1889 roku.
S. Emilia była przykładnym, wzorowym dzieckiem, uczennicą, nauczycielką, prefektą szkoły i norbertanką.
Odznaczała się wierną miłością- Eucharystii, Matki Bożej, miłością Kościoła i Zakonu. Zakon Norbertański- był skasowany przez zaborców. W Polsce przed rozbiorami były 4 opactwa Norbertanów i 11 klasztorów norbertanek. Zakon był oazą miłości Boga, bliźniego, Ojczyzny i dlatego skasowali go wrogowie. Nasz klasztor na Zwierzyńcu ostał się.
W sercu dziękujemy Bł. Bronisławie i Siostrze Emilii za obronę, za to, że jesteśmy w Krakowskim Klasztorze 853 lat.
S. Emilia z wielkiej miłości do Boga i Zakonu ofiarowała swoje życie za odrodzenie, odnowienie Zakonu, Pan Bóg przyjął ofiarę Jej życia. Zasnęła w Panu 22 maja 1889 roku mając 43 lata.
Pamięć o Jej świątobliwym życiu i ofierze przetrwała do obecnych czasów. Zachowały się pisma S. Emilii np. „ Mój kierunek „ , „ Dzień Oblubienicy Pańskiej w Obecności Bożej spędzony”. Ten notatnik- modlitewnik zawiera modlitwy, refleksje, postanowienia rekolekcyjne, wiersze. To wszystko mówi nam o bardzo systematycznej pracy nad sobą, o dążeniu do świętości, miłości Boga, najlepszego Ojca do Jej Boskiego Oblubieńca- Jezusa, do Ducha Świętego- Uświęciciela.
Cechuje Ją też- szczera, dziecięca miłość i ufność do Matki Bożej. S. Emilia była zakochana w Jezusie, Jezus był Miłością- Jej życia. Naśladowała swego Oblubieńca- Jezusa czystego, ubogiego, posłusznego jak ukazuje Ewangelia. Wszystko dla większej chwały Boga, dla dzieła zbawienia, dla budowania Królestwa Bożego.
Papież św. Jan Paweł II mówi, że świat potrzebuje naszego świadectwa Ewangelii.
Życie Siostry Emilii było żywą Ewangelią.
Siostra Emilia przez wierność łaskom mistycznym osiągnęła dojrzałą miłość oblubieńczą i zjednoczyła się całkowicie z Bogiem. Papież św. Jan Paweł II – w „ Vita consecrata mówi o niezwykłej, płodności apostolskiej- miłości oblubieńczej. Miłość Oblubieńcza jest biblijnym obrazem relacji Chrystusa i Kościoła. Maryja „ pierwsza konsekrowana” jest wzorem.
S. Emilia przez konsekrację, przez miłość oblubieńczą jest znakiem Kościoła- Oblubienicy, znakiem eschatologicznym, znakiem przyszłego czasu, kiedy Bóg będzie wszystkim we wszystkich.
Po profesji siostra Emilia nadal była nauczycielką i wychowawczynią w szkole Klasztornej i w pensjonacie.
S.Emilia była kontemplacyjna w działaniu. Jej modlitwa była zakorzeniona w życiu a życie było zakorzenione w modlitwie.
Jej życie było radosną odpowiedzią na Bożą miłość. „ Bóg jest miłością”. Jezus prosi
„ Wytrwajcie w miłości mojej” ( J15,9). S. Emilia była człowiekiem modlitwy i działania.
Ofiara i modlitwa, zjednoczona z Jezusem- to sposób na przeprowadzenie prawdziwej odnowy życia zakonnego. S. Emilia ofiarowała swoje wierne życie za odnowę Zakonu.
Zasnęła w Panu 22 maja 1889 roku z regułą św. Augustyna w ręce. Ekshumacja, rekognicja
i translacja siostry Emilii do naszego Kościoła była 22 czerwca 1994 r.
22 września 1994 r. zakończono diecezjalny etap procesu kanonizacyjnego s. Emilii Podoskiej w Krakowie.
10 października 1994 r. przekazano całą dokumentację procesu Krakowskiego do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych do Watykanu.
Od 12 maja 1995 r. Siostrze Emilii przysługuje tytuł Sługi Bożej- ( Affirmative Servae Dei Aemiliae Podoska, Congregatio de Cansis Sanctorum, Rzym – Vatican).
Modlimy się o beatyfikację sł. Bożej s. Emilii- nowenną Mszy Świętych od 14-22 maja.
Siostra Emilia była wierną uczennicą Jezusa, św. O. Norberta, św. O. Augustyna, szczególną miłością darzyła Kościół, Zakon. Naszym apostolatem- charyzmatem danym przez Ducha Świętego- św. O. Norbertowi- jest być wspólnotą. Wzorem- Trójca Przenajświętsza, Święta Rodzina oraz życie wspólnotowe pierwotnego Kościoła, w którym wielu wierzących było jednym sercem i jedną duszą.
S.Emilia była wiernym świadkiem Chrystusa Zmartwychwstałego- w radości, cierpieniu, w szkole, w klasztorze.
Żyjemy w roku wielkiej łaski – Rok życia konsekrowanego ( ogłoszony przez Papieża Franciszka) , w Zakonie – mamy Rok Jubileuszowy- 900 lat od nawrócenia św. O. Norberta.
Mamy wrócić do pierwszej miłości; zakochać się na nowo w Chrystusie.
Mamy codziennie nawracać się- jak św. O. Augustyn, Św. O. Norbert.
Papież Franciszek przypomina- Jezus i Bóg – w centrum życia konsekrowanego. Św. O. Norbert mówi – „ Solo Christo duce”. (Tylko Chrystus przewodnikiem)
Z radością i nadzieją iść do człowieka głosząc radosną Nowinę i świadczyć życiem, że Bóg jest miłością, że Jezus Zmartwychwstał, że my z Nim- zmartwychwstaniemy.
Duchowość norbertańska- jest duchowością Eucharystyczną- Maryjną, duchowością Kościoła, która jest duchowością Communii. Naszym apostolatem -charyzmatem jest być wspólnotą- communio.
Siostra Emilia żyła charyzmatem świętego Ojca Norberta, Jego duchowością.
W akcie profesji s. Emilii są słowa : „ Oddaję siebie Panu Bogu i Kościołowi Świętego Jana Chrzciciela /…./ ślubuję odmianę obyczajów, poprawę życia …”.
Hasłem Roku życia konsekrowanego są Ewangelia, Proroctwo, Nadzieja.
Papież Franciszek uczy- „ Radość Ewangelii napełnia serce i całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem”. /…/ „ Radujcie się, weselcie się, promieniujcie radością”. /…/ ” To jest piękno konsekracji: radość, radość”./…/ Radość świeżości, radość pójścia za Chrystusem: radość, którą nam daje Duch Święty”. /…/ „ Pan wzywa nas każdego dnia do pójścia za nimi /…/ abyśmy Go głosili z radością, jako Zmartwychwstałego/…/ abyśmy czynili to słowem i świadectwem naszego życia w codzienności”.
„ Bądźcie sługami Komunii i Kultury spotkania”. /…/ „ Kościół musi być pociągający”.
„ Obudźcie świat”.
Papież św. Jan Paweł II mówi: „ Waszym zadaniem jest na nowo wzywać ludzi naszych czasów/…/ by umieli się zachwycić Bogiem i Ewangelią Jego Syna”.
Papież Benedykt XVI- uczy ” Bóg jest naszą nadzieją. Świat bez Boga jest światem bez nadziei”. „ Maryja Matką nadziei”. /…/ „ Maryja gwiazdą nadziei”. „ Raduj się pełna łaski, pozdrowienie anielskie jest zaproszeniem do radości /…/ głosi koniec smutku /…/ wyznacza początek Ewangelii, Dobrej Nowiny”. Cytując naszych Papieży – chciałam ukazać aktualność charyzmatu- Świętego Ojca Norberta oraz wierność Sługi Bożej Siostry Emilii.
S. Emilia jest bardzo kochana szczególnie w Grajowie ( miejscu urodzenia) oraz w Parafii Raciborsko. Wielka uroczystość – 680 – lecia lokacji Grajowa była obchodzona w 165 rocznicę urodzin – S. Emilii dnia 7 września 2010 r. To było święto, całego Grajowa i parafii. Głównym celebransem uroczystej Eucharystii- był Przewielebny Ojciec Gabriel Wolf ( Postulator Generalis O. Praem). Była wspaniała uczta dla duszy i ciała.
W bieżącym roku 1 września będzie poświecenie szkoły w Grajowie, której Patronką będzie Siostra Emilia.
Modlą się tam i bardzo pragną beatyfikacji Sługi Bożej S. Emilii Podoskiej.
Wierząc w Świętych Obcowanie- siostra Emilia oręduje za nami.
My – pomóżmy w sprawie Jej beatyfikacji.
Serdecznie dziękuję za wysłuchanie.
Bóg zapłać
S. Dorota norbertanka
Windberg- Sympozjum 20-27 lipiec ,2015 r
Temat: ” Norbertine Sisters:Identity and Charism”
(Siostry Norbertanki: „Tożsamość i charyzmat” )
